Η τύχη επιφυλάσσει ενίοτε εκπλήξεις δυσάρεστες, όπως και, στην αντίπερα όχθη, απείρου κάλλους κυριολεκτώντας. Ήταν πριν 3-4 μέρες που ανηφόρισα, στο κάλεσμα μιας αλλότριας φωνής με σπαστά ελληνικά, προς την Άνω Σύρο για να εξετάσω την πιθανότητα επισκευής μιας παλιάς κατοικίας. " Είστε το μεκανικό?" ήταν η γλυκιά πρόταση - προσφώνηση που μου απηύθυνε η μικρή μου φίλη - η Dolores Zapata. Ναι, ναι, ανεβαίνοντας προς την Άνω Σύρο με δίχως διάθεση και ζέστη ανυπόφορη, συνάντησα μια γλυκιά κοντούλα κυρία περί τα 40 - 45 με τρυφερά ελληνικά ανάμιχτα με ισπανικές λέξεις προς τέρψη της επικοινωνίας. Χαριτωμένες κινήσεις, καλή καρδιά, χαμόγελο δυσεύρετο στο δυτικό καλοθελητή (αν και αυτοί μάλλον είναι πιο δυτικοί στο χάρτη από εμάς!), και κέρασμα σε σπίτι φτωχικό και ετοιμόρροπο. Η φίλη μου η Dolores είναι από το Περού και μένει σε ένα χωριουδάκι δίπλα στο Machu Picchu. Γνήσια απόγονος των Ίνκας, ζει φτιάχνοντας χειροποίητα υφαντά και κεραμικά, καλλιεργώντας μάνγκο και μπανάνες στη μακρινή χώρα της και σ' ένα χωριό όπου ανταλλάσσονται ακόμα (ναι στο σωτήριο έτος 2009) προϊόντα! Όταν θέλει παπούτσια δεν έχει παρά να γεμίσει ένα καλάθι μάνγκο και να τα δώσει στον παπουτσή που θα της επιστρέψει τον ιδρώτα της σε ένα χειροποίητο ζευγάρι παπούτσια. Η ομορφιά του πρώιμου κομμουνισμού, η έλλειψη χρήματος, κέρδους, υπεραξίας, η απουσία αλλοτρίωσης του εργάτη από το προϊόν της εργασίας του, μάγεψαν την ψυχή μου. Αισθάνθηκα ανυπέρβλητα κάφρος εν μέσω του μικρού δωματίου, με μια τσάντα γεμάτη φακέλους και το κινητό να χτυπάει συνεχώς. Οι απόηχοι των διερχομένων τζιπ αυτοκινήτων, Δαναών προς ψήφο και των δώρων αυτών φερόντων, με τα woofer στη διαπασών, αναμεμιγμένοι με το θόρυβο των αποτυχημένων αιμοδιψών δημαγωγών των ημερών και τις άθλιες φάτσες τους τοιχοκολλημένες ολούθε (που θα'λεγε και η γιαγιά μου η συγχωρεμένη), μου προκαλούσε συνειρμούς αθλιότητας για του πολιτισμού μας το ιλαρό.
"Εσείς εδώ δε σέβεστε τον άνθρωπο" είπε η Dolores. "Μπορεί να έχετε αγοράσει μια καρέκλα και να μην κάθεται κανείς εκεί, αν δεν είναι ωραίος ή πλούσιος. Ενώ εμείς αγαπάμε τους ανθρώπους πρώτα."
Κατάλαβες, Κωστάκη, Γιωργάκη, Αλέκα, κε παπαρίδη, κε τάδε, κε ψηφοφόρε αυτών? Καταλάβατε φτωχοί μου δυτικοί συγγενείς? Που δε βρίσκετε χρόνο να αγγίξετε το συνάνθρωπό σας, που όλη μέρα τρέχετε για το χρήμα και την καλοπέραση και αποχαυνώνεστε μπροστά σε τηλεοράσεις με ψεύτικες επαγγελίας χώρες? Καταστήσαμε εαυτόν ανίκανο να νιώσει πραγματική ευτυχία. Η Κυρία αυτή, το είδα στα μάτια και το ένιωσα στα χέρια και το χαμόγελό της, έχει ακόμα αγνότητα στην ψυχή και μπορεί ακόμα να νιώσει ευτυχία αγνή και αμόλυντη. Χωρίς του κέρδους τη θήρα, χωρίς όφελος, χωρίς φθόνο για των αντικειμένων των άψυχων την κτήση.
Λυπάμαι για το παραστράτημά μας. Σίγουρα καμία υγιής φύση δε θα ήθελε αυτή την κοστουμαρισμένη κατάντια του δυτικού. Το ξυπόλητο Περού και η απόγονοι των ινδιάνων μας μαθαίνουν να ζούμε ακόμα. Απωλέσθη η ψυχή κύριοι και όλος ο υπόλοιπος κόσμος περιττεύει... Venceremos.
